CZY ( I KIEDY) MÓWIĆ PRAWDĘ O ŚWIĘTYM MIKOŁAJU?
Żyjemy w świecie, w którym wiara w cuda jest czymś romantycznym i pięknym. Nasze miłe wspomnienia z dzieciństwa obfitują też w radosne chwile oczekiwania na świętego z brodą, który za pomocą elfów i reniferów dostarcza do naszych domów cudowne prezenty. Dziecięce pisanie listów do Mikołaja, to wspomnienie nad wyraz żywe w wielu dorosłych. Czy zatem mówić dzieciom prawdę i nie pozwalać na życie w złudzeniu , czy jednak dać im możliwość „wiary w cuda”? No i najważniejsze… kiedy powiedzieć prawdę i w jaki sposób?
Psychologowie są zgodni, że prędzej czy później dziecko i tak będzie musiało się skonfrontować z prawdą o tym, kto robi prezenty. Nie możemy jednak robić tego brutalnie i odzierać dzieci z najpiękniejszych dziecinnych wspomnień. Do dziś przecież, już nawet jako dorośli, lubimy ten moment oczekiwania na tajemniczy prezent pod choinką albo w ciemnościach, gdzieś pod łóżkiem JDzieci zresztą i tak coś podejrzewają, ale wielką przyjemność sprawia im wiara w nadnaturalną aktywność roześmianego świętego ze śmieszną czapką na głowie. A więc - mówić czy nie? Psychologowie są prawie jednomyślni w tej kwestii – kiedy dziecko jest już za duże na tę wiarę to możemy wyprowadzić je z błędu, ale najlepiej z pomocą mądrych pytań, np. „Czy sądzisz, że jeden Mikołaj byłby w stanie w ciągu nocy obdarować aż tyle dzieci?” Nie róbmy tego brutalnie, za pomocą kategorycznych stwierdzeń. To bolesne i może doprowadzić do traumy. Można też docenić dociekliwość dziecka i jeśli uznamy, że jest już na tyle duże, że może zmierzyć się z prawdą, to nie negujmy jego pytań, pełnych wątpliwości, ale jeśli np. stwierdzi, że to niemożliwe by sanie latały albo by nikt nie usłyszał wdrapującego się na dach i wskakującego do komina lekko otyłego Mikołaja, możemy to delikatnie skitować, chwaląc dziecięcą mądrość i inteligencję. Najczęściej z Mikołajem „żegnają” się dzieci w wieku 7-8 lat. Stają się już na tyle mądre i świadome, że szybko orientują się w czym rzecz. Czy warto jednak odzierać ze złudzenia dzieci młodsze? Znanych jest wiele przykładów, kiedy brutalnie uświadomione dzieci długo nie mogą się z tym pogodzić, czują się zranione, nie cieszą się świętami, a nawet uciekają z domu na śnieg i mróz! Nie pozwólmy na to by ta iskierka radości i wiary w magię za szybko więc zgasła. I nie, nie jest to kłamstwo – to element pięknej tradycji, o której będziecie mogli opowiedzieć dzieciom, gdy nadejdzie na to czas.
